| |
Ten dom odczuwa się przede wszystkim przez jego odmienność. Odmienność od wszystkiego, co do tej pory widziałem.
Nigdy wcześniej nie byłem we wnętrzach przesyconych wielkością architekta w tak czysty, bezpośredni sposób.
Owszem, bywałem we wnętrzach, w których czuło się obecność twórców, ich pracy, kultury, życia rodzinnego, jakiejś drogi życiowej mozolnej czy łatwej. Ale w tym domu wielkość Miesa emanuje w czystej formie.
Oh, ten człowiek był wielki – myśli się. Nie myśli się – starał się, miał trudności, nie – był wielki i tyle. Jestem przekonany, że tylko współczesność mogła ukształtować takiego czysto – wielkiego człowieka, architekta.
Mies rozumiał, że to właśnie w Brnie, a nie w światowym Berlinie są ludzie, którzy prawdziwie zrealizują jego plan. Spotkał tam bowiem ludzi zdolnych naprawdę uwierzyć w jego myśli.
Zapewne tej dziecięcej wiary, tak potrzebnej prawdziwemu twórcy, nie znalazł wówczas w Berlinie. Przeniósł więc swoje marzenia do Brna, zachwycił dwoje młodych Tugendhatów.
Zostawił im na resztę życia marzenie – dom.
Willa urzeka światłem, objęciem całego świata w ramiona. Jest próbą dotarcia z myślą ponad góry, aż do Davos.
fragment z książki "Zarysowane w pamięci architekta",
architekt Andrzej Kaczmarczyk, 2009
|
|
You can feel the house most of all by its distinctiveness. Distinctiveness from everything I have seen so far.
Never before have I been in rooms saturated with the greatness of an architect in such a pure, direct way. Certainly I have been in rooms in which one could feel the presence of their creators, their work, culture, family life, and some easy or hard way of life.
Yet in this house Mies's greatness emanates in a pure form.
Oh, this man was great – one thinks. One does not think that he was striving, encountering difficulties, no – he was great and that's it.
I’m convinced only contemporaneity could have shaped such a purely great man and architect.
Mies understood that the people who would realize his plan were in Brno, not in worldwide famous Berlin. This is where he met, after all, people capable of believing in his ideas.
Assuredly, he did not at this time find this childlike faith, so necessary for a true creator, in Berlin. So he moved his dreams to Brno and impressed two young Tugendhats.
He left to them for the rest of their life his dream – a house.
The villa enchants by its light, by its embrace of the whole world in its arms. It is an attempt to reach with thought high above the mountains, all the way to Davos.
from the book "Sketched in the memory of an architect",
architect Andrzej Kaczmarczyk, 2009
|
